ENDİŞE
geç mi oldu, saçaklardan sarkan gölgeler de ne
anımsadığını dün, yadsıdığını yok sayan bellek
kalkıp gitsem diyorum ansızın omzumda bir el
gençliğim ah gururu eskimeyen endişem
orada, adımı heceleyerek boşluğa seslenen de kim
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Aşkın eşiğinde kışladık biz ömrü ve yitip gitti bahar biz acıyı şifa niyetine içtik...Ondandır şimdi susmayan parçalanma acıları, ürpertisinden o kan kırmızısı şafağın içimize içimize üfleyen....
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta