Gel Gitler Şiiri - Atila Yalçınkaya

Mevlevi yüreğimde döner durur bir hülya.
Ram olmuş bilinmeze, kul görür bin bir rüya.
İnsanın makamıdır, en alçak ile ülya,
Yürektir asıl olan, yüzlerde bin bir boya.

İblisler çağırırken melekte kucak açar.
Narla yoğrulmuş kimi, kimi nurunu saçar.
Kara gelir dert olur, ak elde durmaz kaçar,
Kul kimi gün devleşir, kimi gün kalır naçar.

İnsanlık anaforu, gah alçaltıp yükseltir,
Kul yaptığı şer ile insanlığı çökertir,
Bugün can dediğine yarın alçak dedirtir.
Sulhunda her yer bahar, savaşında ürpertir,

Dünya kervansarayı kula bir anlık konak.
Kimi yüz ifrit misal, kimileri sığınak,
Kahkahayı atarız, gün be gün ağlayarak,
Son menzile yürürüm, saçlarım ağararak.

10.10.2010
Atıla Yalçınkaya/Diyarbakır