Gel Girsene Gönüllere Şiiri - Hüseyin Turan

Hüseyin Turan
Gönül dağıma konarsın,aşkımdan yana yanarsın;
Zalim sözüne kanarsın,gel inanma Zerdüştlere.

Mekansız dalda ötersin,Feryadı fıgan eylersin,
Bağın bahçen yok mu senin? Gel inanma densizlere.

İçim yanar kana kana kavrulup gelirim sana,
Sitemli bakarsın bana, gel inanma sensizlere.

Aşk deryasına dalmışım,deryadan sular almışım;
Dosta haberi salmışım,gel inanma yüzsüzlere.

Gönül bu durmaz azarım,dostun gönlüne sızarım,
Bilinmez yerde nazarım, gel inanma gözsüzlere.

Çıktın sarayda oturdun,Sefai Süfyan'ı kurdun,
Beni yollarda unuttun,gel inanma sinsilere.

Bak kırıldı yüreciğim,Yüreğinde bir eciğim,
Bilinmez yerde Mecüç'üm, Gel inanma ensizlere.

İçin için ben ağlarım,yıkıldı benim dağlarım;
Irmak olupta çağlarım gel inanma densizlere.

Dağın başı boran olur,ekini boranlar vurur,
Tohum toprakta bozulur,gel girsene gönüllere.

Güneş ışığı salacak,ahım mahşeri vuracak,
Dünya sana mı kalacak, gel inanma sevsizlere.

Mahşeri dünyada kurdun,dünya malına kudurdun;
Dostu gönülde bulurdun,,gel sorsana gönüllere.

Cenneti senin sanırsın,anadan üryan kalırsın;
Eceli yoktur sanırsın gel girsene gönüllere.

Haramiden don alırsın,Kabeyi senin sanırsın;
Yunus'u ahmak sanırsın gel girsene gönüllere.

Aşkın yoluna dalmışım,viran bağlarda kalmışım;
Şaşkınım yolda kalmışım,gel ışık ol gönüllere.

Bu dünya bir göçer handır,İstersen Tanrı'yı kandır,
Senin de sonun virandır,kin besleme sensizlere.

Dağda açan yaban güldün,gönül bağında bülbüldün;
Seni defterimden sildim,kara çalma bu gönüle.

Gönül dağında vuruldum indin ırmağa duruldum;
Ben bu dünyadan yoruldum,sitem etmem gönüllere;

Hüseyin etme intizar,kazınsın sana da mezar;
Gönül sevdiğine yazar,gel girsene gönüllere.

Hüseyin Turan/İstanbul
7.0302009