Gel Gel Gel Şiiri - Fatma Yalçınkaya

İki cihanda tek muradım
Saçlarıma aklar düşmeden gel
Gözlerim sancıyor ağlamaktan
Gözyaşlarım tükenmeden gel.

Bahar geldi gelecek
Asmalar güller açmadan gel
Diktiğim fidanlar boy verecek
Ağaçlar meyve vermeden gel.

Su misali akar zaman
Elimdeki kına geçmeden gel
Ayrılık oldu çok yaman
Yaralar göz göz olmadan gel.

Dağlarda eriyor karlar
Baharım kışa dönmeden gel
Sevdanı yüreğim saklar
Kalbimde derman bitmeden gel.

Dayanılmaz oldu hasretin
Bağrıma taşlar basmadan gel
Kalbimin tek sahibi idin
Gönlüm senden geçmeden gel.

Bilsen ne çok özledim
Yanan od sönmeden gel
Her gün yolunu gözledim
Gül benzim solmadan gel.

Yokluğunda bir yıldız sildim
Gökyüzünde yıldız bitmeden gel
Bağrıma doğan umut güneşi
Güneş ufuktan batmadan gel.

Sen gideli karalar giymekteyim
Beyaz kefen biçilmeden gel
Canımın peşinde azrailim
Can bedenden çıkmadan gel.

Göçtük dünyadan yüzün görmeden
Son duam okunmadan gel
Koydular beni bir çukura
Üzerimde otlar bitmeden gel.

Seni sevmekmiş gerçek ölüm
Yüzüm toprak olmadan gel
Mezarımın başında yüzün görüm
Gözüm yere akmadan gel.