Gel Gel Gel Şiiri - Savaş Barha

Gel.
Gel, ne olursun gel.
Gülmüyor yüzüm, gel.

Kırılmış dallar gibi
yüreğim, gitgide kuruyor.

Sen gidince
söndü gözümün feri.

Etrafım sahte yüzlerle dolu.
Sana muhtacım, ne olur gel.

Herkes kendi çıkarının peşinde.
Bir sen vardın derdimi dert edinen.

Gel, kurban olduğum gel.
Gözlerinde kaybolduğum gel.
Yeniden doğmuşcasına gülerek gel.

Bakma üstümün başımın temiz oluşuna.
Ruhum kan revan içinde sensizlikle perişan.

Gözlerinin gözlerime değdiği
o son bakışta esmişti en son ılık bir rüzgâr.

O günden beri üşüyorum.
O günden beri gözyaşı döküyorum.

Aşkınla yanmak varken
yokluğunla üşümek ağır geliyor.

Sen gelirsen bahar olur,
güneş doğar, çiçekler açar.

Gel ki göçmesin kuşlar.
Gel ki sevdamız yanyana yaşasın.

Yokluğun acıtıyor içimi.
Gel ki acılarım son bulsun.

Rüyalarım her gece senle süslü.
Gel ki ömrüm de senle süslensin.

Hatıran avucumda.
Sevdan gözlerimde.
Hayalin düşlerimde.

Bir sen eksiksin yanımda.
Gel ki eksiğimi tamamla.