Gel, Gel Şiiri - Hasan Hazani

Sabahın seheri ala'casında
Beklerim yol'ların zor'dayım gel, gel
Güneşi doğmamış kara'casında
Göz'lerim yol'ların dardayım gel, gel

Bütün umut'larım bir tek sendedir
Yüreğimde, içim, dışım ten'dedir
Acılar, keder'ler, hüsran bendedir
Dert'leri verdiğin yer'deyim gel, gel

Dünya'nın malında olmadı gözüm
Yürek'ten mutlu'ca gülmedi yüzüm
Tutuştu yanıyor bağrımda özüm
Kor oldu her yanım nar'dayım gel, gel

Taşırımm hayatın yaşam yükünü
Çoğalttı gam, keder saçım akını
Harmana ermeden yaktım ekini
Gençliğim tükendi ar'dayım gel, gel

Kararan ruhuma yansıt umut'u
Kaldır etrafımdan kara bulut'u
Ömrümüm baharı soldu, kuru'du
Hüzün diyarında zar'dayım gel, gel.

Bağımı, bahçemi viran eyledim
Feryat, figan sazlar çalıp, söyledim
Görki hazani'ye nettin, neyledin
Gurbet ellerinde burdayım gel, gel.
(h.hazani)