Gel Gel! Şiiri - Hanifi Kara

GEL! GEL!;
ADAM GİBİ OL DA GEL!

O kapıya yakışmaz, sakın eli boş gelme
O Yüce’nin tahtına, sen gönlünü al da gel.
Her gün her an yanımda, olmanı istesem de
Haftada gel, ayda gel, hiç olmazsa yıl da gel.

Âdetâ tespihi o, her an adı dilinde
Yeter ki yârden essin, koku gelir yelinde
Bir Şirin’in uğruna, kürek, külünk elinde
Ferhat gibi dağları, aşarak gel del de gel.

Elbette gereklidir, her canlıya ziraat
Sanatsız hayat olmaz, hem siyâset, inşaat
Hoşgörü, fedakârlık, hayâ, iffet, kanaat
Onca güzel hasletle, adam gibi dol da gel.

Peteğini koruyan, o bey arı ben olam
Sevdâmızı yansıtan, aşkın nârı ben olam
Bir yarısı sen isen, öbür yarı ben olam
Ne olursun kalbini, sen ortadan böl de gel.

Yakışır mı şımarıp, çocuk gibi yeğilem?
Hiç mümkün mü gayriye, rükû edip eğilem?
Benim çağrım odur ki, ben Mevlâna değilem
“Ne olursan değil de”, adam gibi ol da gel..!!!
GEL…!!! GEL…!!!; ADAM GİBİ OL DA GEL…!!!

01/12/’11
Hanifi KARA