Gel Gel Şiiri - Muammer Yalçın

Dudağım adını her anışında
İçerimde yaram sızlanır gel gel
Hasretin içimde her yanışında
Kalbimde bir ateş közlenir gel gel

Bana çok görürler söyle çokmusun
Sen yabana atılacak okmusun
Hani var ya hani o sen yokmusun
Kaşların gözlerin özlenir gel gel

Ela gözlerine sürmeler sürmen
Sırma saçlarına belikler örmen
Utana sıkıla karşımda durman
Her şeyin her halin özlenir gel gel

Derdim tekti sensiz tekler çoğalır
Saçlarımda şimdi aklar çoğalır
Çehrem de çizgiden ekler çoğalır
Aklar tekler ekler hızlanır gel gel

Sendin Yalçınımın çare Em isi
Kullar var ki halden bilmez kimisi
Ruhumun bindiği hayat gemisi
Geri dönmek için tezlenir gel gel