Gel, Gel! Şiiri - Eymen Erdem Akça

Kasvet-i kalbî beni viran eyledi gel gel
Ol hicrân-ı ezelin talan eyledi gel gel

Sancılarım yükselir harap Hüda beytimden
Sensizlik kervanları sekrân eyledi gel gel

Gör şu perişan gedân hangi halet içredir
Derd-i derûnun ânı nîran eyledi gel gel

Soldu bahçemin gülü tebessüme hasretim
Bulutlar âsumânı vatan eyledi gel gel

Söndü hayal köşkümün rengarenk ışıkları
Huffaşlar yüreğimi yârân eyledi gel gel

Ne yaman bir çileymiş ayrılık dedikleri
Katletti âfâkımı kurban eyledi gel gel

Bir an firkatin dahi cehennem misaliyken
Korkular o anları devran eyledi gel gel

Şakıyordu bülbüller seninleyken Sevgili
Hicrin şol nev-baharı hazan eyledi gel gel

Gül-ü gülşen-i tevhid açmaz daha ey cânân
Kesretler karanlığı sultan eyledi gel gel

Vahdeti yitirmişiz öyle parça parçayız
Vahşetler dünyamızı yaman eyledi gel gel

Sanki bir devr-i hazîn, sanki asr-ı evveller
Umutsuzluk her yeri nâlân eyledi gel gel

Duhân-ı zulümâttır çevremizi kuşatan
Bizi bizden alarak yalan eyledi gel gel

Ey Hakîkat-i mahza, ey aşk-ı lâyezalî
Tutuver elimizi... giryan eyledi gel gel