Gel Gel Şiiri - Sinan İspenoglu

GEL GEL

Seninle olabilmek en güzel en güzel dileğim
Seninle bambaşka duygular içerisine girer yüreğim
Sen benim canımsın sen benim ciğerim
Sensiz yaşayamam artık gel gel

Sensiz olmak sensiz kalmak çıldırtıyor beni
İnan unutamıyorum o güzel yüzlerini
Sula kuruyor artık diktiğin güllerini
Canlansın artık her şey senle gel gel

Ellerini tutmak istiyor ellerim
Senden ayrılmak istemiyor gözlerim
Bilsen çok şey söyleyecek dillerim
Söylesin bu diller artık gel gel

Dayanamıyorum hasretine dayanamıyorum yokluğuna
Sen kanma memlekette kızların çokluğuna
Senden başkasına bakamaz bu gözler senin yokluğunda
Acı çekmesin bu kalbim artık gel gel

Naz etme gülüm artık naz etme
Beni böyle darma dağın bırakıp gitme
Yerin bomboş kaldı mekânın bom boş kalbimde
Ne olur inat etme gel gel

Artık ilkbahar geldi güller açıyor
Herkes sevgilisi ile parklarla koşuyor
Dereler çaylar artık coşuyor
Bende coşayım artık gel gel

Resmine bakmakla olmuyor işte
Beni candan edeceksin bu gidişle
Sana çarpıyor kalbim her atışta
Gel artık kırma beni gel gel

Acelesi var işte ne çabuk geçiyor zaman
Neden hep ben oluyorum aşkınla yanan
İnan gülüm sensiz bu dünya bir yalan
Artık bırak inadı da gel gel

Bende yüzüne doya doya baksam olmaz mı?
Saçlarını okşasam kıyamet kopar mı?
Sana bağlı bu kalp sensiz atar mı?
Neredeyse bu kalp duracak artık gel gel

Çok şey mi istiyor senden bu Sinan
Bu kalp senden vazgeçemez buna inan
Sensiz neye yarar ki dünyaya olsam sultan
Sensiz ben bir hiçim artık gel gel