Sensizlik acısı kabusa dönüştü,
Bilmem ne kinin vardı bana karşı.
Dağıt üstündeki ayrılık bulutları,
Beni karanlıklarda koma, Gel gayrı...
Dar gelir artık tanıdık sokaklar,
Ağaçlar sarartır dallarında yapraklarını.
Düşüyor dudaklarımdan son buseler,
Ayak izlerin kaybolmadan, Gel gayrı...
Güneşin her doğumunda acılar birikir,
Mecnunumdan geriye sadece masallar kalır.
Diğer yandan şeker tadında umutlar vardır,
Unutma vakti değildir şimdi, Gel gayrı...
Kayıt Tarihi : 29.8.2017 14:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiir, kaybın ve kırgınlığın iç içe geçtiği, acıyla harmanlanmış bir özlem hikayesidir. Bu, sevgiye dair kırık bir kalbin, geçmişin izlerinden arınma ve yeniden umut bulma çabasıdır. Şair, kaybettiği sevgiliye duyduğu özlemi ve aynı zamanda tekrar bir araya gelme arzusunu dile getiriyor. Acının, zamanla birlikte büyüyen ve eski yaraları hatırlatan bir hale gelmesi, ancak yine de umudun kaybolmaması, şiirin temel temasını oluşturuyor.
TÜM YORUMLAR (1)