Soylu Ölüm Şiiri - Furkan Yusuf

Gel ey soylu ölüm
Cehenneme yol almadan.
Gel ey soylu ölüm
Acılarım çoğalmadan.
Bekledim nevruz gibi cemre düşsün koynuma
Umuttan bir baltayı aşk eyleyin boynuma
Gelipte erdirmedin duamı nihayete
Hüsnü zan eylemiştim oysa bu cinayete
Anladım sessiz sakin beklemek beyhudeymiş
Anladım vakti gelmeden çığlıklar nafileymiş

Gel ey soylu ölüm gel şehri kabus bürüsün
ifritler sokakların çirkefinde yürüsün
Kesilsin urganları kandiller suya düşsün
Riyakar temenniler gökkubbeden dökülsün
Eksik kalsın seyyahın sayfasında o şehir
Düğümlensin bir çift söz şairin mısrasına
Ermesin nehirlerin suları deryalara
Dalmasın sufilerin gözleri hülyalara
Kırılsın hakimlerin ellerinde adalet
Doldursun ilimlerin testisini cehalet
Gel ey soylu ölüm
Gel kalbim kabre konuldu
Gelme ey soylu ölüm
Gözlerim iki masumun efkarina boğuldu...