Gel Ey Can Şiiri - Atila Yalçınkaya

Gel haydi ey can, seni bekliyorum kavgasız.
Teslim olmuş yüreğim, inatla savunmasız.
Ben artık bir esirim, fikirden mahrum ruhsuz.
Eğer cellat sen isen, al bu canı kaygısız.

Vuranım sen ol tabi işte hedefindeyim.
Kendi canına kıyan akrebin zevkindeyim.
Teslimi silah ettim barış sahilindeyim.
Zincirini şak etmiş gönüllü bir bendeyim.

Bıraktım isyanı ben, artık evet diyorum.
Terk ederek gövdemi başımla gidiyorum.
Haramla savaştayım, artık helal yiyorum.
Herkesle dost olduğum bir hayat diliyorum.

Sevinirken bir yanım diğeri üzülmekte,
Bu keşmekeş dünyanın sırları çözülmekte,
Ağlaması gereken kahkahayla gülmekte,
Bedenin yaşlandıkça nefis unun sermekte,

Ufuklarda bir bayram havası seziliyor.
Kokuşmuş düşünceye bir mezar eşiliyor.
Bütün her şeye rağmen insanlar seviliyor.
İnsanlık sarmaş dolaş, iblisler üzülüyor.