Gel Diyorum Şiiri - Mehmet Ali Demirel

Vurdum aklımı dağa, yamaca gidiyorum,
sessizlik içinde yankılanan çığlıklarla; gece, karanlık bir sır gibi.
Önümde, belirsizliğin yoğun karanlığı, yönümde ise umudun kaybolmuş ışığı.
Sanki içimde bir yıldız kaymış, solgun ve kör;
ne zaman, nerede düşeceğimi, bilinmez bir kader gibi.
Bir tek hayalimde sen parlıyorsun,
seni arıyorum, seni soruyorum.
Haydi, saklanma; ruhuma bir nefes ver,
çünkü sensiz buralarda kaybolmuş, eski bir gölge gibi geziniyorum.
Hüsran içinde, acı çekmiş bir kalp gibi, gel diyorum, gel.
Aklım, yerinde duramayan bir yaprak gibi savruluyor.
Her halinle biliyorsun ki, senin için tüm yıldızlar sönmüş,
ben seni, tüm evrenin ötesinde, derin bir sevgiyle seviyorum.
Memoçilo