Gel demiyorum Şiiri - Zeynep Beşen

şimdi hangi son baharın karnında
doğmayı bekliyorsun
bilmiyorum
seni bir yaz günün de
içimde yeni yetme hislerle bekliyorum
şimdi terk etmek diyorsun
çabuk inciniyor
hemen küsüyor sun
hiç umursamıyorsun gelmeleri
kolayına kaçma gitmelerin
dağlar bile yıkıla bilir iste sen
güneşi koynunda bu kadar uyutma
ayı gözlerinden indir mesela
elindeki ayetleri ruhuma oku
varlığının ne kadar şiddet doğurduğunu
bir dünya ya sor!
kaçma geldiğin yerlerden
döndüğün yer yine benim
hem yarasın hem yarasın bana
söylesene bu kadar iyimserlik hangi davada var
yıkılmayan bir inançtan geldim
yokluğunda yıkmaz beni bilirsin
muhtaçta değilim
mecbur hiç değil
sen benim bil ki karşı yanım sın
baktığımda gördüğüm
seslendiğim de işittiğim
sustuğum da düşündüğüm konumsun
sen içimdeki istisnaların başında baş rol desin
boğazım susmaktan yırtıldığı
gözümün durup durup aktığı
ne zaman gülsem içimde sızla dığım yersin.
bunun farkına yeni yeni varmadım
sen aşksın
nasıl mı biliyorum
bunca olağana ragmen
adına ne bir şikayet besteledim
nede bir isyan bastırdım
sen şikayetsizliğim sin.
bu bağımlık değil gelmesen de yaşarım ben
ama nasıl yaşarım bunu demem
sana gel demiyorum
gelirsen dünya daha güzel bir yer olur diyorum
inandığım şeylerden taviz veremiyorum
seni seviyorum
inandığımı inandığına kat diyorum
seni seviyorum