Gel ,dedi Mevlana Şiiri - Ramazan Atmaca

Mevlana Gel dedi
Bikere kim olursan ol gel dedi ya Döne döne bi türlü kendine gelemeden çekip gitti ukbaya
Halbu ki insan önce kendine gelmeliydi
İlahi aşk için yola revan olanların kendine geldikleride zaten hiç görülmedi .
Bir dergahın kapısında kulp olmak kolay olmamalıydı
Kendine gelemeyen başkasını nasıl nereye buyur edebilirdi?
Ateşin etrafında döne döne kendinden uzaklaştı.
Gel dedikleri ,gittiklerinde zaten orada onu bulamamışlardı.
Ümitsizlik dergahı değil bura derken
Kaybetti kendini
Vuslat kapıları ateşe koşan kelebekler misali aldı götürdü
Şirk koşmak değildi muradı "Kim olursan ol yine gel. İster mecusi ister putperest derken
Mazallah
Dünya sofrasında nasiplendi yedi doydu
Ne dedi niye dedi
Hesap yeri ve zamanı senden geldik sana döneceğiz derken
Rahmet alıp saçarken kullara
Ateşsiz yandı .Şemsin özlemi ile ,
Söndümü söndürüldümü Bilinmez
Acaba gel diye buyur ettikleri yani bizler ne alemdeyiz
Yoksa bizdemi kaybettik kendimizi
Galibada bulumadan ayrılıp
Gideceğiz
Ya Rahim bizi meccanen affet
Bizim umutsuzlluk diye bir azığımız hiç olmadı .Sevdik seni inşallah ,çam sakızı çoban armağanı .
Azımızı çok gör.
Biz kaybettik,bizi bulanlardan eyle !!
Ramazan Atmaca