Gel de yakma! Şiiri - Mustafa Erol

Gel de yakma!

Gel, gel de bak halime,
Irak olur muymuş gör.
Gözden ırak olan gönülden.
Can içre can olmuşsa eğer,
Ki sen;
Canım içre cansın ey can,
Bir can değildir yaktığın.
Bin cana değer içimdeki candır.
Gel de yakma!

Bakışlarını emmek isterim,
Koskocaman bir sünger olsun isterim gözlerim.
Mıknatıs misali çekmek isterim.
Bakışının her anını,
Her bir renkte açan çiçek olsun diye.
Yüreğime ekmek isterim.
Bilirim ki senden gelen her bir anlık bakış,
Baharları doğurur.
Başkasına baktığın her bir an,
Bomba misali gönlümü vurur inan.
Ne olur bakma!

Bir saray var gönlümde,
Senin adını her andıkça sağlamlaşan.
Asırlara meydan okuyacak bir saray.
Kul yapısı hiçbir saray ona mihenk değil.
Hiçbir güzellik ona denk değil.
Bil ki o sarayın sonu bir sana bağlıdır, bir de Hakka.
Rabbim bilir ki o saray emsalsizdir,
Çatısı kiremit, duvarlarıysa senk değil.
Sen de bil can,
Bil de ne olur yıkma!

Mustafa EROL
29.01.2010
Manavgat/Antalya