Gel de Sus Şiiri - Kazım Üçok

Öyle bir ego büyüttük ki içimizde
Hep ‘Ben... Ben... Ben...’ diyor
Öyle bir cehalet sarmış ki ruhumuzu
Bir görgüsüzlük bir hoyratlık
Almış başını gidiyor
Ne uzlaşı ne hoşgörü ne sevgi
Yazmaz tarihinde nedamet
Gel de bir şey söyleme gel de sus gel de sabret!..

Bakışlar keskin bıçak sanki
Sözler kinayeli yürekler taş
İhanet denilen o püsküllü bela
Sarmış ruhumuzu yavaş yavaş
Dağa kaldırılmış hak hukuk adalet
Gel de bir şey söyleme gel de sus gel de sabret!..

Herkes kendi sularında Donkişot sanki
Herkes kendi sularında kahraman
Komşu komşusundan dertli
Kardeş kardeşe düşman
Ne sevgi-saygı kalmış ne muhabbet
Gel de bir şey söyleme gel de sus gel de sabret!..

Doğruluğun dürüstlüğün susturulduğu
Kötülüğün at oynattığı zamandayız
Kendini şah zanneden bezirgânların
En yüce değerleri sattığı zamandayız
Paslı hançer gibi saplanmış böğrümüze ihanet
Gel de bir şey söyleme gel de sus gel de sabret!..

Üstümüze inmiş acılar perde perde
İsyan etmemek mümkün mü kokuşmuş bu âlemde
Zaman öyle bir zaman ki kendi öz ruhunu yitirmiş
En güzel türküleri bir hoyrat sürükleyip götürmüş
Ne vicdan kalmış yüreklerde ne merhamet
Gel de bir şey söyleme gel de sus gel de sabret!..

Ne günahlar işledik ki böyle hüsrana düştük
Haramiler elinde ateşe-hara düştük
Öyle hovardaca harcadık ki her şeyi
Varlık içinde yokluğa, bolluk içinde dara düştük
Muhannete muhtaç olduk sonunda, hayreet!
Gel de bir şey söyleme gel de sus gel de sabret!..