Gel de Şükretme... Şiiri - Mehmet Şahan

Kaleme hükmedip yazdığın eli,
Veren Yaradan’a gel de şükretme!
Her türlü kelamı söyleyen dili,
Veren Yaradan’a gel de şükretme!
-Mevla’mıza kandık, Elhamdülillah!
-Şüphesiz inandık, Amentü billâh!

Kim üflüyor söyle kulağa sesi?
Nasıl aldırıyor sana nefesi?
Ruhuna mekânı, cana kafesi
Veren Yaradan’a gel de şükretme!
-Ateşine yandık, Elhamdülillah!
-Şüphesiz inandık, Amentü billâh!

Kalplerdeki hanı, insana huyu,
Damardaki kanı aldığın kuyu,
Canlara can katan içtiğin suyu
Veren Yaradan’a gel de şükretme!
-Can içinde candık, Elhamdülillah!
-Şüphesiz inandık, Amentü billâh!

Dünyaya gelirken neyin var neyin?
Neyin sahibisin? Varsa söyleyin?
Var ise birazcık başında beyin
Veren Yaradan’a gel de şükretme!
-Hep onunla andık, Elhamdülillah!
-Şüphesiz inandık, Amentü billâh!

Düşündün mü sen hiç, nerede saklı?
Nasıl ayrılıyor, haksızla haklı?
Her türlü kararı verdiren aklı,
Veren Yaradan’a gel de şükretme!
-Görmeden inandık, Elhamdülillah!
-Şüphesiz inandık, Amentü billâh!

Batını, zahiri nefse ricali,
Maksuda, hedefe kula visali,
Gönüle sevgiyi Yunus misali
Veren Yaradan’a gel de şükretme!
-Sevgisine bandık, Elhamdülillah!
-Şüphesiz inandık, Amentü billâh!

Şahan’a kelamı, bu kadar sözü,
Allah’ın adını söyleten özü,
Mevla’sına doğru yönelen yüzü,
Veren Yaradan’a gel de şükretme!
-Aşkına bulandık, Elhamdülillah!
-Şüphesiz inandık, Amentü billâh!