Gel de Öğretmenim Şiiri - Halil Manuş

“GEL” DE ÖĞRETMENİM

Mümkün değil, inan anlatmak seni
Gün olur annesin, gün olur baba
Tek arzun iyi yetiştirmek beni
Ne yapıp ettin bağladın kitaba

Artık ayrılmaz iki dost gibiyiz
Fark etmez; gece olmuş, gündüz olmuş
Anlat deyip önünde kırınca diz
Bakmışsın beyinler bilgiyle dolmuş

Yol açtın doğruyu bulmamız için
Bize düşen yürümekti o yoldan
Bırakıverdin gün gelince… Niçin?
Birlikte yürüseydik ya bu yoldan

Bıraktın dedim ya, öylesineydi
Bırakmazsın bizi sen istesen de
Gördün işte, verdiğin emeğe değdi
Yurda hizmet etmekteyiz sayende

Ödemesi imkânsızdır bilirim
Hakkın çok üstümüzde öğretmenim
Yeter ki “Gel” de, koşarak gelirim
Başım sağ, ayakta ise bedenim.

30/10/2012