Gel De! ... Şiiri - Hfe Hfe

Bırak bülbül olayım
Konayım dallarına
İncitmez dikenlerin
Batsa yanan bağrıma
Kızıla boyanan o matem yaprağının
Yangınını hissedip
Kalbimle su serpeyim
Bir seher vakti gel de
Ben yolunda öleyim

Vakit çok geç olmadan
Bastırsa karanlıklar
Gönlüne düşse vedan
Başlasa ayrılıklar
Hasret dolu gurbetler çıksa kara bahtına
Gecene ışık olup
Yıldızları dökeyim
Özlemi yak beride
Ben vuslata ereyim

Yetmezmi gazel gibi
Senden ayrı düştüğüm
Çözülmez oldu sırrın
Her söz ayrı kördüğüm
Gündüz senin hayalin gece bitmez muamma
Kurak topraklarına
Bir katre can vereyim
Umuduma yön çizde
Ben sılama döneyim

Karalardan tükendim
Mavi, yeşil ver bana
Bir hırıltılı nefes
Aşkınla kan ver cana
Son bakışına mahkum müebbet vurgunuma
Yeter artık bir son ver
Hükmüme erişeyim
Hep yandığımı bilde
Kül olup serpileyim