Gel Cevan Çağı Şiiri - Emir Şıktaş

Gözlerim axdarır her zaman seni,
Gel mene ömrümün gel cavan çağı.
Arzular üreyim, ister can seni,
Gel mene ömrümün gel cavan çağı.

Her geden bir derdi ehdi ömrüme,
Gem, keder doldurdu yazığ könlüme,
Ant vermişem seni, gelmerem deme,
Gel mene ömrümün gel cavan çağı.

Yatmışdım, uyandım baharım geçip,
Gün, günorta olup, naharım geçip,
Gayıtmaz bir daha seherim geçip,
Gel mene ömrümün gel cavan çağı.

Hayat olup indi çekilmez çile,
Canımda ezalar gelirler dile,
Çoxdandı gedipsen, menden de bile,
Gel mene ömrümün gel cavan çağı.

Feleğin çarxında ezildim galxdım,
İldırım oldumda boş yere çaxdım,
Sen gettin dalınca baxdım hey baxdım,
Gel mene ömrümün gel cavan çağı.

Kurudu könlümde gül açan çemen,
Ele bil yad idin gettin sen hemen,
Gocalığ dadandı, galdım dertle men,
Gel mene ömrümün gel cavan çağı.

Sen gettin püküldü belim tutmadı,
Bir addım uzağa ayağ getmedi,
Bitmedi gem, tasa sensiz bitmedi,
Gel mene ömrümün gel cavan çağı.

Emircan’ım nalem çatmaz mı sene?
Yene gayıt özün ömrüme, yene,
Açdırma eybimi, özün gel mene,
Gel mene ömrümün gel cavan çağı.
25.3.2023 Emir Şıktaş