Gel Benim Vefasızım Şiiri - Murat Gezer 2

Bak yine gece oldu ay doğdu
Ne vardı sanki sende ay gibi doğsaydın dünyama
Keşke şimdi yanım da olsaydın
Ellerim ellerin de, gözlerim gözlerin de
Aramız da mesafeler olmasaydı böyle
Tıpkı ay gibi gülümseseydin bana
Ayın parlaklığı yüzünden vursaydı tenime

Soruyorum neden geceler bu kadar sessiz
Neden sensiz
Neden rüyalar bu kadar uzak
Neden aramızda ki mesafeler böyle
Neden bana uzaksın neden uzak
Soruyorum neden bu ayrılık sessizce

Gel benim vefasızım sen bana doktor
Ben sana hastayım
Sensiz yastayım yine

Hiç gelmeyecekmiş gibi yarınları
Hep gelecekmiş gibi bugünleri
Ümit ettim
Yokluğunla varlığına hasret bıraktın
Bu nasıl sevgi bu nasıl aşk
Böyle ellerimi boş hep boşmu bırakacaksın

Yollar tuzak yare uzak
Ve ben aşka düştüm iş bu halde
Bir varmış bir yokmuş gibi
Oralar da kimleri buldun
Ben zaten solmuş bir gül gibi
Buralar da ellerin oldum

Gel benim vefasızım sen bana doktor
Ben sana hastayım
Sensiz yastayım yine

Ne olur sanki dönemezmisin bana
Merhaba deyip sarılmazmısın boynuma
Özledim seni deyip almazmısın kollarına
Ne olur sanki çalsan kapımın zilini

Kapıyı anahtarla açmayı sevmiyorum
Hoşgeldin deyip sen açmalısın kapıyı
Oysa ki kapıyı açmayı istemiyorum
Çünkü sensizliğin çarpacak suratımı
Yokluğun bir yerden hasretin kıskaca alacak beni
Eyvah! yine tehlike çanları çalıyor kapımın zilini

Gel benim vefasızım sen bana doktor
Ben sana hastayım
Sensiz yastayım yine