Gel beladan tevekkül kıl

Ey çaresizlikle feryat eden
Gel beladan tevekkül kıl
Çünkü feryat ender bir beladır
Hem bela olan hatadır bil

Bela vereni bulsan
Belan da hediyedir.
Gönlüne eğlencedir

Öyleyse
Bırak feryadı
Şükret
İçinden konuşan eşin
Hem keyfinden gülen bülbülün bil
Sen de ona hep güldükçe gül.

Eğer bela vereni bulamazsan
Tüm dünyan faydasız anlamsız yok olur
Ender cefadır bil

Böyle bir dünyada
Dünya kadar belan varken
Ne bağırırsın içinde bir dikenden
Gel imana ulaş, görevine koş,
Güvenle tevekkül kıl

Tevekkülle anlamını gör
Bela yüzüne gül
Ta o da gülsün
O güldükçe küçülür
Şekli değişir.