Gel Bak Bir Sen Yarattım Kendimden...

Sen bana geldiğinde kıştı mevsim,
ayazdı sokaklar,
üşüyordu seni beklediğim yerde ellerim.
oysa yaz gibi sıcaktı yüreğim,
alevlerdeydi tenim,senindim...
Az sonra sana dokunuşun huzuru,
doyasıya bakmanın o çocuksu mutluluğundaydım...
Hiç bilmediğim bir havaalanı ve soğuk bir kış akşamı,
seni bekliyordum!
Benim saçlarımı kimse koklamadı biliyor musun?
Ya ben istemedim,ya onlar düşünemedi!
Oysa ilk saçlarımdan öpmüştün benim...
Ve sen geldin...
Hani hep gülümse diyorumya,
bu ilk gülüşünü gördüğümdendir sevdiğim.
Hiç gerçekten gülmedim ben biliyor musun?
Oysa yüreğime ilk dokunan gülüşündü senin.
Artık güçlüydü ellerim,avuçlarımdaydın...
Şu kocaman dünyayı yıkabilirdi avuçlarım...
Ben hiçkimseye böyle deli,böyle vurgun,
böyle aşk kokumla sarılmamıştım biliyor musun?
Oysa kanatlarının altındaydım,
sığınmıştım,ağlamaklıydım...
Ayaklarının üzerindeydi ayaklarım!
Çocuktum,
Aşık bir kadın,
Kadının...
Sadece sana doğan, gecelerde dahi kararmayan
kocaman bir Güneş,
Güneşin...
Ben hiç kimseye sarılıp uyumamıştım biliyor musun?
'Yalnız uyumayı sevmiyorum' diye yalan söylerdim hep.
Dokunduğunda saçlarıma annem,
haykırırdım 'karışma' diye...
Ben yalancının biriymişim anladım...
Sarılıp nefesine,uyumayı seçmiştim oysa.
Sevdiğimdin...
Yüreğimin kıyısına çarpıp gidecek kadar güçlüydün üstelik.
Evet gittin...
Bozuldu büyün!
Ben kimse için hiç ağlamadım biliyor musun?
Şimdi ise kendime gözyaşlarımdan bir SEN yarattım,
Bugün yüreğini tamamladım
Ve BİTTİN...