Gel Baba'm Şiiri - Yavuz Değirmenci

Yavrular ardından yaşlar döküyor
O sonsuz yolundan dönde gel babam
Bir mahzunluk yüreğime çöküyor
O sessiz gemiye bin de gel babam

Deli rüzgar acı acı esende
Dolu başlayanda, yağmur çisende
Tipi, boran, kar yolunu kesende
Canını dişine takta gel babam

Cirit Meydanına kırav atanda
Damın saçakları buzlar tutanda
Aş, ekmek çilesi canın sıkanda
Sabr ile lâhavle çekte gel babam

Çermelerden bir su doldur testine
Ser ceketi çimenlerin üstüne
Hal-hatır sor yarenine, dostuna
Otur bir cıgara yakta gel babam

Kaban dağı karakıştan bıkıyor
İlkbahar da menevşeler kokuyor
Yaz güneşi tepemizden bakıyor
Şapkayı alnına yıkta gel babam

Kokusu duruyor mendilde terin
Yenice sigaran, palton, kemerin
Kararttı Dünya’mı gamın kederin
Muhtar çakmağını yakta gel babam

Yüreğimden gitmez derin bir sızı
Yaşlarla doludur yavrunun gözü
Şayet özlediysen oğlun Yavuz’u
Bu gece rüyama girde gel babam