Gel Al Canımı Şiiri - Kimsesiz Penaber

bir roman gibi
yazıldın hayatıma
yüreğime işkencelerini
kavgalarını
yalan sevdanı okumadan geçtim
görmezden geldim
bilmeze vurdum kendimi
ağladım bardaklar dolusu
her gün ölüp ölüp dirildim
aşkın cehenneminde yandı yüreğim
hicranın alın yazım oldu
soldurdun yapraklarını gönül dalımın
gençliğime kastın neydi
kanserlere yolcu ettin
beyazlara büründürdün
yoldun saçımı
dudağimda yangın bir türkü oldun
adadım yaşanmamış yıllarımı sana
kurban ettim
uğruna serdim hayatımı
ve
ve kimsesiz bu gecemin
en karanlık zifrinde
en ağır müebbetleri
en acı duyguları
en kötü kabuslari yaşat biçareliğime
irinlerimi akıt gözyaşlarıma
yık talan et
kes at beni
ez yüreğimi
yak bedenimi
ateşlere sar ulvi dilimi
kır ellerimi
parçala bileklerimi
eğ boynumu
bük önünde belimi
çarmığa ger
neşterler at her yanıma
kör kuyularda hapset beni
mutlu olacaksan yüzün gülecekse
önemi yok
sorgusuz sualsiz gel al canımı....