Gel Aklıma Takıl Şiiri - Kasım Kobakçı

İndi kavrayan aklım, derin düşüncelerle,
Dedi ki, bilginin merkez kanunu iç sesim,
İşit sen, o düşüncelerin yankısını,
Ekmeği sunmuş idrakim, sanmış ki zihin.
*
Anlat hızlıca kartala, domuzun halini,
Köpek, kurt, sinek, fare, katır da bilir.
Teke, balık, tavuk ve kelaynak,
Anlar hepsi de, derinlemesine bilgiyi.
*
Fısıldarken akıl, uyanmış bu zihnim,
Hikmetin sırları açılmış, o zihnimde.
Hikmet demiş ki, bilgelikle içe dön,
Gez evreni, keşfet hep derinlikleri.
*
Der ki kartal, bir yıldızdır bilgelik,
Özden anlatır, hitabetle değil o.
İnince ağacından, kalbine bilgi,
Tutmuş şimdi, idrakin doğru yolunu.
*
Demirden, bir düşünce taşıyıcım var,
Elimde dürbün, kalem, kağıt var.
Der ki zihnim, evrenden gelmişim ben,
Adım biliş, idrak diye bilinir.
*
Bir rehberdir akıl, demiş domuz,
İlham ile sözü yoğurur, şekillendirir.
Rütbe rütbe, bir komutan gibidir,
Her yönde gezer, kuzeyden güneye.
*
Aman, çok dikkat et, demiş sırtlan,
Akıl, derinliğin ta kendisidir.
İç ses evden, yankısıyla yayılır,
Haber salıp, bilginin dumanı sarar.
*
Amcadır artık akıl, demiş köpek,
Evim dersen, düşünce gemisidir.
Elinde kitap, yorum üstüne yorum,
Ders verirsin, bir hatip gibi şimdi.
*
O akla su veren, demiş kurt,
Sormuş akla, bilgeliğin sırrını.
Suyunu içen, idrakli akıl,
Demiş ki, bakayım o kader kitabına!
*
Söze giren sinek, bilgiyi yayan o,
Demiş ki, bu akıl bir aydın yıldızı.
O akla bir söz söylesem hemen,
Koşup, bilgi pınarına ulaşır.
*
Var elinde anahtar, sırrı o açar,
Açılır anahtarla, bilginin kapısı.
Anahtarı, hikmet için kullanır,
Akıl esastır her zaman, kullanmalı.
*
Bir safir gibi akıl, demiş fare,
Dostluk, bilgelik, inançla birleşir.
Konak konak evrenin sözleriyle,
İşi gücü, mananın derinliğini çözmektir.
*
Akıl, yüce bir giysiye işlenmiş nakış,
Yetki simgesi, nişan gibi yakışır.
Elinde bilgelik mızrağı, bir hakan,
Şakır şakır bir ilahi, demiş tavuk.
*
Bir katiptir o akıl, demiş katır,
Tayfun olup, her kutbu dolaşır.
Köknar, kayın, sedir, kavak gibi,
Bilgi dallarını, tutarak dolaşır.
*
Verir sözü akıl, kelaynak kuşuna,
Bilgi yuvası, biricik kaynağımdır.
Sesle kaval çalıp durmadan,
Dans eder bilgi, çok oynaktır akıl.
*
Var evinde bilgi kapları,
Bir öğüt kabı, düşünce kapları.
De ki meskenim, erdemli yerdedir,
Bilgelik dolu, evim bir anahtardır.
*
Dobra dobra, dürüstçe der balık,
Der ki bu akıl, bilginin kralıdır.
Adım adım, duvarın tam yanında,
Her delikten geçip, sırları çözer.
*
Der ki sonunda akıl, duvarım özümdür,
Öz duvarım, zaten topraktır.
O topraktan, zamanın döngülerinde,
Dalda öten kuş gibi, hikmet yağar.