Gel Şiiri - Lorentz Mayda

Hiçkimse kalmıyor düştüğü yerde
Gönüle düşende kalkıp gidiyor! ..
Hiçbirşey durmuyor kendi yerinde
Bir yaprak bile sanki huzursuz
Ne dalında nede düştüğü yerde

İnsan nekadar çok sevdiğini
Yar giderken anlıyor,ne fayda
Bana bende saklı senli duygular
Alıp başını gittiğinde anlıyor
Ve öyle sevmişimki ben seni
Kaybet kaybet bitmiyor

Öyle çok özledimki bilemezsin
Suyum hazır soframda,tuzum hazır
Ey mübarek gel be hadi bekletme
Bu zengin soframın eksiği neyse
İşte onun kadar özledim seni

Öyle bir karanlığın içindeyimki
Güneş bana küskün ay bana dargın
Hayal nedir,gerçek nedir çözemiyorum
Senin orduların var düşüncelerden
Sabah olunca saldırıyor beynime
Gel hepsinden önce uyandır beni
Rüyalarım uyandırıyor kabuslarımdan! ..

[ Lorentz Mayda 24.06.2011 ]