Gel... Şiiri - Selim Adım

GEL...

Ey! gönül sahibi dost, sana sesleniyorum; gel
Bana uzat elini, şuh karanlıklardayım gel
Gönlüm çöl fırtınası, duygularım paramparça
Duyar mısın haykırmamı, derin kuyulardayım gel
Görmüyor aşkı gözüm,duyularım hep kapalı
Duymayı öğret bana, ses’in duyamıyorum gel
Zahirde kahırdayım,elim bağlı kapındayım
Yüz çevirme ne olur,seni bulamıyorum gel
Bir görsen devranımı,ayaklarım benim değil
Ellerim yad ellerde,elin tutamıyorum gel
Suyum kurudu özde,dalları kırık ağacın
Yeşeremem nefessiz,nefes alamıyorum gel
Bir sözünle gülerim,cennet’im olur gelişin
Cehennemde duramam,sensiz olamıyorum gel

Gül aşk’ına aşığım, güller şah’ını ararım
Aradığım sensin sen,ıssız kalamıyorum gel
Geceme ay vursa da,tenime şems olur musun?
Şems’ine kurban olam,aşksız duramıyorum gel
Meczup olmak bu ise,mecnun’un olmak istemem
Bendine vuran suya, sonsuz dalamıyorum gel
Beni bende bırakma,ben beni sende bulurum
Seni bana zehr etme,sensiz ölemiyorum gel