Gel Şiiri - Hamza Kaplan

Karanlık bir gecenin, en onulmaz anında
Bir tabut nidasıyla, en elzem zamanında
Elinde siyah gül ve hasretlikler yanında
Çıkmaz sokak başından, ağlaya ağlaya gel

Gündüze görünmeden, üstünde karalarla
O asırlara bedel, kabuksuz yaralarla
Güneşi kıskandıran, ebedi nâralarla
Bahar müjdesi gibi, çağlaya çağlaya gel

Düşünme hiçbir şeyi; ne dün ne de yarını
Kara sevdan uğruna, dök ortaya varını
Tepiver, şu yalancı dünyanın sahte kârını
Zorlukları sinende, dağlaya dağlaya gel

Vakit tükenmemişken, henüz gelmeden ecel
Sessiz yaklaşıyorken, gökten uzanan o el
Şu gözyaşlarımızdan, yaşandığı vakit sel
Mezar taşıma kara, bağlaya bağlaya gel

08/04/2015 Çarşamba