Gel Şiiri - Dilek Nizam

Gel...
Otur şöyle yanıma,
Başımı göğsüne yaslayım,
Nefes alışlarında dinleneyim.
Kokunu çekeyim içime,
Seninle kendime geleyim.
Uzat ellerini,
Avuçlarında terlesin ellerim,
Teninde ısınayım.
Dinle ürkek bir serçe misali
Yürek atışlarımı...
Söyle bana yaşat yada,
Varlığına kanayım.
Sökemez olsun şafaklar,
Güneş doğmasın,
Sabah olmasın bu gece...
Sensiz gecen gecelere meydan okurcasına.
Öyle sar sarmala ki beni,
Bitir özlemlerimi,
Dindir yasadığım o çaresiz sensizliğimi.
Arzularım koynunda uyusun,
Yansın tenim,
Yüreğin yüreğine değsin....
Aşkın o amansız deryasında
Kök salmışken ruhlarımız,
Bedeninde kaybolayım.
Sana doyamam belki ama,
olsun benliğinde yok olayım.
Öylesine dindirelim hasreti,
Vuslatın doyumsuzluğuna erişelim.
Ya da gel...
Otur şöyle yanıma.
Varlığına alışayım önce,
Gözlerinde seyreyleyim derinliklerimi.
Ahh bir bilsen öyle özlemiştim,
Ve öylesine umarsızca beklemiştim ki seni....