Gel Şiiri - Selçuk Karavel

Ceset olmuş bu cane eziyet etme gel
Ben beni bilmezem merhamet eyle gel
Gördüğüm hayal duyduğum nedir bilmezem
Aşk dilenen bir fakirem, zengin eyle şu gönlümü gel

Kendim akıllı sandım iki kitapla donandım
İlim sadra girdi diye kandım eyvah ettim gel
Meğer cahil gezer deli dolanırmışım
Hayli vakit kaybettim nefes çıkmadan gel

Suret ile oyalandım vehim içre dolaştım
Sende ki seni arzuladım çağırıram dost gel
Seneler oldu ceset gibi gezdim bu cana yeter eziyet ettim
Sende dirilmeye geldim bir nefes ver gel