Gel Şiiri - Sadet Oğuz

geceleyin bir ses böler uykumu
yankılanır o ses izbe odamda
yıllardır kulağimdaki ses bumu
aynı sesle titremiştim o akşamda
nedir beni çağıran bu ses belki ecel
kulaklarıma doluyor gel haydi gel:

sağa dönüyorum solda
sola dönüyorum yanda
yine o ses önümde o ses arkmamda
sırılsıklam terliyorum ben o anda
bana doğru uzanan o bir çift el
başım dönüyor of aman gene gel gel

nere gelim kime gelim nasıl gelim
şaştım ben hangi tarafa yönelim
noldu bana bu ben ben değilim
bıktım artık ne arzu kaldı ne emel
ben gelemem kimsen nesen kendin gel

nedir bu hal ruyamı şaşıyorum
gözlerim bağlı şaşkın koşuyorum
ayaklarım dolaşıyor düşüyorum
yollar kapanıyor adımbaşı bir engel
hala ürperten o ses kalk ve gel

takatim kalmadı yığılıp kaldım odem
ağzım kuru sesim titrek gözlerde nem
bu halimlemi kime nasıl gelirim ah bisem
bu kez bedenimi sarsan nida kalk ve yönel
kendine gel kendine gel kendine gel