Gel Şiiri - Dursun Mantar

Eyy dudaklarından şiir dökülen yarim

Sen gittin ya kalemim yazmaz oldu gel

Çekemiyorum hayatı sonum allah kerim

Sen gittin ya zor oyunu bozmaz oldu gel

Ne mutluluk kaldı bende nede hüzün

Hangi duvara baksam karşımda yüzün

Darılırdın bazen bana çatılırdı iki gözün

Sen gittin ya aynalar kızmaz oldu gel

Olsada güzelliğin ardında heykel gibi duruşun

Güller arasında gonca bir gül gibiydi gülüşün

Hele yokmuydu o hafif esintili yürüyüşün

Sen gittin ya yollar tozmaz oldu gel

Halbuki ne güzeldi geçirdiğimiz onca yıllar

Bastığımız her yerde buluttandı sanki yollar

Hepmi ayrılıkla tanışır böyle seven kullar

Sen gittin ya gözyaşım dinmez oldu gel

Hayallerim darmadağın ne eski kaldı ne yeni

Meğer ne çok seviyormuşum birtanem ben seni

Ama biliyorum üzdüm seni ne olur affet beni

Sen gittin ya gözüme uyku girmez oldu gel