Gel! Şiiri - Haydar Genç

Tan yeli açmadan şafak sökmeden,
Yokluğun uykudan uyanmadan gel
Hasretin kınından kılıç çekmeden,
Azrail kapıma dayanmadan gel!

Solan ufukların loş gölgesiyim
Bomboş sokakların ölgün sesiyim
Bir yorgun hastanın son nefesiyim
Bedenim acıya soyunmadan gel!

Yokluğunun kucak açtım narına
Hazan düştü ömrümün baharına
Girmeden aşkının sır diyarına
Sonsuzun rengine boyanmadan gel!