Gel Şiiri - Yasemin Göksel

Yıkıntılarımın arasında bitmiş akşam sefalarım ol benim,çünkü hanımeli kokulu bahçelerimi talan ettiler ve saksılarımda yabanıl otlar büyümekte.Güller de bülbüle hasret sevgilim.
Şafak vakitlerinden birinde çıkıp gel.Kaybolan zamanları yakalayalım seninle,yeniden yaşamak için sil baştan hayatları.Bir harami edasıyla yok edilen ne varsa kaybolup gitmiş yeniden yaratalım.Kol kol ırmaklardan sana döküleyim,çağlayanlar olalım.Talan olan bahçelerimde yine hanımeller koksun,ıhlamurlar büyüsün boy boy,saksılarda mor menekşeler.
Kirli yüzlü çocuklar koşsun yine sokaklarda,lunaparklar kurulsun.Rengarenk uçurtmalar süslesin maviliklerimi.Çocuk düşlerim geri gelsin bir grup vakti tüm masumiyetinle ve sen papatya kokularıyla gel.Hala tenimin kokusu üstündeki tişörte saklansın,bakışlarında anımsadığım şefkat.Ellerinde üşümüş akşamlarımız olsun.Bana dokunma ürkekliğiyle titresin yüreğin, sana sarılmak hazzıyla gel.
Ben seni hep bekledim bu derbeder mahallede.Sokağım,yine sarı sokak lambası renginde,gittiğinden beri de içim içimi kemirmekte.Aynı şarkıyı dinliyorum sürekli.Plak takılmış,zaman takılmış ve ben takılmışım sana.
Beklemek yok mu? Ah o beklemek.Sen nereden bileceksin ki seni beklemek nasıldır.Nasıldır kuruyup kavrulmak? Çatlak dudaklarındaki kan damlası kadar olmak.Bir kurtulsan bulutlarından,yağsan üzerime yağmurlarınla ve ben yeniden yeşersem bereketinle.Tabiatım şenlense..Çiçek olsam,bahar olsam,sen olsam..