Gel Şiiri - Zekeriya Terzioğlu

Duvarlarda alevlerden gölgeler,
Üzerine sis yağmış dağların,
Bulutlar serpilmiş salkım saçak,
Her yer eflatun,
Yer gök tarumar,

Dört yanda çığlıklar yükseliyor.
Güneyin kuzeyin doğunun ve batının,
Güneşi söndü.

Karanlık hüküm sürüyor vadilerde,
Işığını arıyor gözlerim,
Ferini neferini arıyor.

Umutlar tükeniyor yavaş yavaş,
Yudum yudum bitiyor ömür,

Bulutlara bakıyorum senin yüzün,
Rüzgara veriyorum yanaklarımı,
Senin öpüşün,
Sarmaşıklar gibi gürleşti kollarımda bedenin,
Hayaline sarılıp yattığım her gecede,
Gündüzün gelmemesi için,
Seni sevdiğim her anda,
Zamanın durması için,
Bir tutam umut,
Bir demet mutluluk için,
Yalvarıyorum göklere,

Yağmurun rahmetine açıyorum gözlerimin bebeklerini.
Her damlada yüreğime seni yağdırıyor uzaklardan,
Gönlüme meltemler estiriyor nefesinin sıcaklığını,
Ve kanatlarında taşıyor güvercinler bana gözyaşlarını.

Uzak diyarların perisi,
Bu diyarda buzlar çözüleli epey oluyor,
Gözlerim hülyalı bakışlarla hasretlere doluyor,

Baharı bekleme,gel!
Rüzgarlara uyda,
Feryadımı duyda gel!