Gel.. Şiiri - Umay Sessiz

Tut elimi..Kopar artık karanlığımdan beni..
Gri hücrelerle bezenmiş soluk bedenlerden arındır..
Neydi..Nasıldı diye sorgulama..!
Sadece yüreğini aç bana..
Ağır hezimetlerden bitap düşmüş ruhumu okşa hadi..
Kasma..Zorlama da..Sadece okşa..!
Dolaştır buz kesmiş bedenimde ılık nefesini..
Isıt içimi hoyratça..
Sil,yok et..Öldür hatta senden önceki her şeyi hiç olmamışçasına..
İhtiyacım var..
Arınmak istiyorum tüm olabilirliği yitirilmiş anılardan..
Çıkarmak istiyorum benliğimi sıkışıp kaldığı dar koridorlardan..
Durma artık gel yanıma..
Sokul usulca vücuduma..Sarmala..
Sıkıca..Hatta abart biraz yak canımı..
Hissedebileyim seni iliklerimde acısa da..
Gel hadi..
Köşe kapmaca oynayalım içimizde gizlenmiş çocuklarla..
Sen ebe ol ben kaçayım..
Köşesi olmayan dairesel odalarımızda..
Ödül küçük bir öpücük olsun..
Kaybeden olmasın bu kez..
BİR tek Sen ve Ben..
Hep BİZ..
Oynayalım oyunumuzun son perdesini..
Repliksiz..Seyircisiz..
Tamamen doğaçlama bir oyun..
Hatta sussun tüm harfler..Olmasın cümleler..
Pandomim olsun bütün düşünceler..
Eller hareket etmesin kenetlensin amaçsızca..
Başroller gözler olsun..
Tıpkı ilk gün gibi..
Birbirini tetikleyen donuk ama delici bakışlar..
Gündüz düşüm..Gece gerçeğim..
Gel artık..
Açılmıyor perde sen olmayınca..
Yarım kalıyor tüm hikayeler yokluğunda..
Neredeysen çık gel..
Çok değil istediğim senden küçük bir dokunuş ve sıcacık bir el..
Bitmedi mi sürgünlüğüm yüreğinden..?
Müebbet mi kesildi masum olduğum halde cezam..?
Bitmeyecek mi kaoslarda boğulduğum kabustan bozma rüyam..?
Cevap ver..!
Ya da boş ver..
Sen en iyisi bana sürpriz yapıp çık GEL..