Gel... Şiiri - İbrahim Beslenen

Seni düşünüyorum.
Seni hayal ediyorum.
Gözlerimin önünden ayrılmıyorsun...

Nereye baksam seni görüyorum.
Nereye dokunsam seni hissediyorum.
Olmuyor olmuyor be seni sensiz yaşamak…
Ağır geliyor.
Çok ızdırap çekiyorum.
Yalvarırım gel…

Günlerim harap oldu.
Ben ayyaş oldum.
Avare oldum.
Yalvarırım gel kurtar beni…

Serzenişlerde bulunuyorum.
Nerdesin?
Duvarlara resmini çiziyorum.
Dağlara adını kazıyorum.
Nerdesin?
Gel kurtar beni bu acıdan…
Mevlana’nın güzel sözünü hatırlatıyorum sana.
Gel gel ne olursan ol gel...

Ben de sana sesleniyorum.
Seni sensiz yaşayamıyorum.
Çok gamlı, çok acı çekiyorum.
Affettim seni ne olur gel…