Gel Şiiri - Veysi Atmaca

karışmış yosun kokularına
saçlarının kokusu
ve cehennemi sıcaklığının alevinde
kapandı umudumun çığlıklarına kapılar
kimdin sen
eli hançerli bir katil mi
yoksa en onulmaz sevdaları
yaşadığım sevgilim mi
kemirir durur düşünceler beynimi
yitip giden gölgelerin peşinden
gittiğim yeter, yoruldum
ey sevdasına baş koyduğum
ruhumu ruhuna kattığım sevgili
artık bitsin içimin depremleri
takatim kalmadı yoruldum,
erit kalbimin buzlarını gülüşünle
çölleşmiş ruhuma yağmur ol
boynu bükük kaldığım yeter dön gel...
14 Nisan 2010