Gel! Şiiri - Sevil Nizamoğulları

Utanmaz mı insan bunca seneden?
Yakışmaz ayrılık üzülüp de gel!
Geleceksen bana bir gün yeniden
Özlemin altında ezilip de gel!

Gideceksen geri, gelme istemem
Gözümden yaşımı silme, istemem
Gördüğüm rüyayı bilme istemem
Hayal defterime çizilip de gel!

Hicrana büründü mabedin koyu
Yalnızlığın rengi her şeyden koyu
Beklemek yoruyor geceler boyu
Karanlık içinden süzülüp de gel!

Rüzgarı kucaklar yaslı bulutlar
Tanrıdan dileğim senli umutlar
Bu kadar severken ne bu hudutlar?
Vuslatın yoluna dizilip de gel!

Kerem ol, Mecnun ol, Ferhat ol da gel!
Kaybolan o eski aşkı bul da gel!
Durulsun öfkeler; güller al da gel!
Gelirsen alnıma yazılıp da gel!