Gel Şiiri - Ekrem Savaş

Yorgun düşmüş ayrılıklar getirme
Sanki sular kalbe seslenir pencerede
Kar yağar üzgün üzgün hüznün üzerine
Sevdaların öyküsüdür bu birikir gönülde
Dudaklarımda acı sözler yüreğimde gam
Bu gecede geçer ne önemi var içimde yangın
Söküğü var dikemez terzi beze dargın
Umut mu kaldı üzerine dumanlar çöktü
Kargalar leş sanıp sofraya çöktü
Anam namazın ardı duaya çöktü
Yıkıldı dünya altında kaldım üzerime çöktü
Adına aşk dediğim bana sırtın döndü
Bozuldu feleğin en güzel çarkı
Geldi mi sabah olmuyor sancı
Direnmek çare olmadı kırık artık aynam
Hiç fayda olmadı içtiğim ilaçtan
Konuşup anlatmaktan gücüm yetmedi
Sözün hükmü duvarlarda iz bile etmedi
Verem bile olsa hastalık değildi
Senin derdin kadar bende kimse açmadı
Sustukça sustu gülün güzel renkleri
Nasıl susup otururum dilimde onlarca cümlemsi
Ruh bedeni terk edeli göze uyku değmedi
Hangi tarafa yatsam ağrır o tarafım
Toprak ve gök arasında deliden beter halim
Yaşar iken cenazeni ben kaldırdım
Alçak yere konmadın sana ulaşamadım
Durdum öylece yok hiç haber Ankara seni özler
Bitsin artık özlemin ansızın GELLLL.

Ekrem SAVAŞ
10.02.2015
Ankara-20:15