Gel Şiiri - Recep Arar

Düşene vuruluyor,
Uzanacak dal yok.
Eller semaya açılmış,
Boyunlar ise bükük,
Gel, niyazlar seni bekliyor.

Nedir bu çığlıklar?
Bedende mecal kalmamış.
Dil suskun, dudaklar titrek,
Beniz ise solgun,
Gel, bu can seni bekliyor.

Dalında açan gül kokmuyor artık,
Muhabbet kuşlarıda ötmüyor.
Şevkat, merhamette yok,
Komşusu açken kendisi tok,
Gel, Cihan seni bekliyor.

Aralansın artık kapılar,
Gönül sevdiğini bekliyor.
Sarılsın kollar birbirine,
Gözlerden akan yaşlar,
Kalbe inen nuru bekliyor.