Gel Şiiri - Yasemin Günay

Yağmurun yolunu takip edip gel
Erişmesin sana bir sû-i emel
Kimseye sezdirme var olduğumu
Rüzgârdan yol sorup gizlenerek gel

Sensizlik seddini yıkıp öyle gel
Irmak olup da gel veya coşan bir sel
Taşıracak kadar okyanusları
Tükensin acılar bir tek sen çoğal

Bırakma beni virânelerde;
Baykuşlar içinde,yarasalarla
Beni köşe bucak arasalar da
Onlar bulamasın, tek bulan sen ol

Yüzümde izleri çâresizliğin,
Kalabalıklarda, kimsesizliğin…
Sensin tek çâresi sensizliğimin
Bırak giden gitsin, yanımda sen kal