Gel Şiiri - Recep Uğur Özdemir

Adım adım yürüyen ışıkla gel bana,
Ellerinde hatır çiçekleri
Gülümseyen evime.
Yazıp bir kenara dertleri
Kaçkın bir çocuk olmak yakışır şimdi.
Soğuk bir kış başlatırken hayat
Kalın birşeyler giymek gibi gel...
Korkulu bir rüyayken gece
Yeniden yaşatır korkularımı;
Sen umut gibi gel...

Sonra düşünmek seni gezegenlerle beraber.
Hırçın bir rüzgar eserken içimde,
Bastıramadığım duygular alır beni senin yerine.

Sırçadır yüreğim esirgemediğim duygularım var.
Kırmızı mavi beyaz renklere verdim umutlarımı
Sen toplada gel...

En zor geçen gecenin bile adı var
Her gecenin bir şafağı var yeni adlı.
Her şafağın sonu var,
Sfak doldurur cebini yeni bir şeyle
VBoş bulmak sonra cebi.
Her şafağa büyüyen umut var.
Gitmek bir yere adı olan bir günde.
Ertesi şafakta bir boşluk olur yüreğimde.
En büyük korkuyu yaşatır bu sefer.
Yanlızlığı tanıyan bilir derler.
Sen tanışmadan gel...

Paramparçayken bir yürek
İnce bir sızıdır şimdi hayat,
Eksik bir yan bırakır yüreğimde.
Aç bir ruhun kükremesi duyulur havada.
Zamanı yaşatır insan ruhunda

Sayıyorum saatleri şafağa varmak için.
Seni bekliyorum,
Hayat gibi gel....