Gel Şiiri - Sadi Kurt

Hayatı savuran zalim fırtına,
Masum masum esen yel olanda gel.
Yükleyip kederi, derdi sırtına,
Elimi tutacak el olanda gel.

Tükenmiş umudu, taşa bağlarken,
Ateşsiz yüreği, yakıp dağlarken,
Yeryüzünde herkes herkes ağlarken,
Gözyaşıyla nehir, sel olanda gel.

Şaşırmışcasına bakan güneşin,
Zamanla birlikte akan güneşin,
Toprakları bile yakan güneşin,
Kavurduğu çölde, gül olanda gel.

İnsan ki, ihtiyaç duymazsa eşe,
Birleşende birgün, hüzünle neşe,
Ayrılmaz dostlardan, kardeş kardeşe,
Ana evladına, el olanda gel.