Gel Şiiri - Ali Parlak

Efkar çöktü gülüm gönül dağıma,
Yüreğim közlendi yanar oldu gel.
Nakşoldu acılar yanık bağrıma,
Azdı yaralarım kanar oldu gel.

Alıştım çileye, kedere, gama...
Yırtığı değiştir, söküğü yama,
Gözlerim otuz beş gösterir ama,
Yüreğim asırlık çınar oldu gel!

Neyleyim mayasız cıvık hamuru,
Hangi usta yapar kırık onuru?
Üstüme çullandı çile yağmuru,
Damlaya damlaya pınar oldu gel.

Permeperişanım nâçarım şimdi,
Ne yürürüm ne de uçarım şimdi,
Hürriyete kucak açarım şimdi,
Izdırap sırtıma biner oldu gel.

Of çektikçe büyür içimde sızı,
Kimsenin yüzüne diyemem sözü,
Serinlet içimi söndür şu közü!
Bak dolandı başım döner oldu gel.

TÜRKMEN'im âlemde var mıdır eşim,
Sen gittin gideli yavandır aşım,
Sevmeyi unuttu bak gönül kuşum,
Dikensiz güllere konar oldu gel.