Gel Şiiri - Mehmet Ferhat Bir

Hüznün yalazlarıyla kavrulurken
Sevdanın ince saçları
Kaygılarım arzunun emrinde
Bir yanardağ ağzı
Sen baskılarımın, işkencelerimin anası
Sen başka bir gezegende ceza çeken
Hücrelerimin besin kaynağı
Kurumuş gözlerimin
Sel yatağı

Dağ otlarının yalnızlığınca yalnızım
Sevdamın yolları mı kapalı?
Hadi çık patikalarımdan
Gel
Eşkıyam ol
Gel yıllarca gizleyeyim seni
İç çekişlerimin fırtınalarında
Gel hadi yamaçlarım seni bekliyor
Tipilerim, baharlarım
Yaban hayvanlarım
Seni bekliyor dumanlı başım

Anlamıyor musun?
Sana kuruldu
Yıkık köprüler
Ve sana yıkıldı
Örgü taş duvar
Bilmiyorsun
Aşkın gazabından
Ölesiye korktuğumu
Son kez denediğimi de
Yine de gel diyorum
Düşürmeden çığlığım
Çığları

(01121997)