Gel, istikametin olmasa da gel…
Çıkmaz sokaklarımda kayboluver.
Unutulmuş duvarların dibine gel…
Gölgeye, sessizliğe, bana dönüver.
Gel, yüreğim virane de olsa gel…
Erguvanlar solmuş, dallar dökülmüş.
Hazan vurmuş köklerin derinlerine,
Kuru dallar yalnızlığa bürünmüş olsa da gel...
Gel, gözyaşım kana boyansa da gel…
Sayıklayan gecelerin özlemine inat,
Kırılmış umutlara sımsıkı sarılarak,
Hayatın yarım kalan sözüne gel…
Gel, hüznüme kalem olmuş sen, gel…
Şiirlerimde dans eden ahenge,
Sarılalım sonsuzluğun göğsüne,
Yokluğa sarhoş olup düşlere gel.
Gel ki suskunluğum dile gelsin.
Gel ki yarınlara nefes kalsın.
Gel, düşlerimiz yarıda kalmasın,
Gel… Ey yüreğimdeki tek sığınağım, gel…
Gel, yüreğimde ki, mürekkebim kurumadan, gel…
Gel ey yolunu kaybeden, nefsinden sıyrıl da gel…
Hangi yanlışı işledinse fark etmez.
Aşkın kapısı kapanmaz, hep açık.
Gel, ne olursan ol, yine bana gel.
Kayıt Tarihi : 3.10.2025 22:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Benliğini kaybeden kişinin kendisine gel diye nidası
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!